کاربرد ممو یا تگ در کیف پول و صرافی ارز دیجیتال

زمانی که شما در سیستم مالی سنتی یک تراکنش انجام می‌دهید، اطلاعات تراکنش شما در سرور‌های موسسات ذخیره می‌شود اما شرح تراکنش‌ها در کیف پول‌های ارزهای دیجیتال به شکل متفاوتی ذخیره می‌شود. زمانی که شما یک تراکنش را در کیف پول ارز دیجیتال انجام می‌دهید، اطلاعات ویژه‌ای همراه با تراکنش ذخیره می‌شود که فرستنده و گیرنده و مقدار ارز از جمله این اطلاعات است.

اطلاعات مهمی که شما نیاز دارید درباره تراکنش خود بدانید در قالب ممو یا تگ در بلاک چبن ذخیره می‌شود. در این مقاله به بررسی این می‌پردازیم که ممو یا تگ چیست و دلیل استفاده از آن چیست. سپس بررسی می‌کنیم کدام کریپتوکارنسی ها، صرافی‌ها و کیف پول‌ها ممو یا تگ دارند. در نهایت هم به بررسی این می‌پردازیم که چگونه می‌توان از ممو استفاده کرد.

ممو چیست؟

«ممو» (Memo ID) نوعی کد شناسایی منحصر به فرد است که برای هر تراکنش متفاوت است. به ازای هر تراکنش یک شناسه وجود دارد. در واقع ممو برای مشخص کردن مسیر و آدرس مقصد در بلاک چین استفاده می‌شود و به ما اطمینان می‌دهد که آدرس مقصد یا گیرنده درست است. ممو برای کاربران اهمیت زیادی دارد و به همین دلیل باید به دقت بررسی شود. در ادامه به بررسی «تگ آدرس» (Destination Tag) می‌پردازیم و آن را با ممو مقایسه می‌کنیم.

تگ آدرس چیست؟

تگ آدرس دقیقا مشابه ممو، مثل اثر انگشت یک تراکنش، هنگام انجام تراکنش ایجاد می‌شود و اطلاعات تراکنش را ذخیره می‌کند. نکته مهم این است که تگ مقصد و ممو هر دو دقیقا مشابه هستند و هیچ تفاوتی ندارند. تنها تفاوت این است که در کوین‌های مختلف نام متفاوتی استفاده می‌شود.

مفهوم ممو و تگ، بین هر دو مشترک است. اثر انگشت هر تراکنشی که در یک بلاک چین ذخیره می‌شود ممو یا تگ آن است که به کاربران اجازه می‌دهد، از میان تمام تراکنش‌های انجام شده، تراکنش مورد نظر خود را انجام دهند. ممکن است از خودتان بپرسید راه دیگری برای تشخیص تراکنش‌ها وجود ندارد؟ دلیل استفاده از تگ یا ممو چیست؟ در ادامه به بررسی پاسخ این سوال می‌پردازیم.

دلیل استفاده از ممو چیست؟

ممو یا تگ در تمام رمز ارزها و صرافی‌های ارز دیجیتال استفاده نمی‌شود. به صورت کلی بعضی از صرافی‌های متمرکز از تگ یا ممو برای مشخص کردن تراکنش استفاده می‌کنند. ممکن است بپرسید چه نیازی وجود دارد که صرافی از تگ استفاده کند؟ ایجاد یک آدرس و واریز جداگانه‌ی هر تراکنش برای یک صرافی متمرکز اصلا مقرون به صرفه نیست. به همین دلیل صرافی‌ها از راه دیگری استفاده می‌کنند.

صرافی‌ها تمام نقدینگی مربوط به تراکنش‌ها را در فضایی قرار می‌دهند و نقدینگی مربوط به هر تراکنش‌ را تگ گذاری می‌کنند. حالا صرافی می‌داند که هر رمز ارز ارسال شده به کیف پول مربوط به کدام کاربر است. یک مثال ساده از این مسئله ارز دیجیتال بایننس است. زمانی که شما یک تراکنش را در صرافی بایننس انجام می‌دهید، آدرس برای شما و سایر کاربران مشترک است.

به عبارتی تمام تراکنش‌های خرید بایننس و فروش آن در یک آدرس مشخص قرار می‌گیرد و وجه تمایز هر تراکنش با دیگری ممو است. در واقع ممو مشخص می‌کند وجه درون فضای بایننس به کدام تراکنش و در اصل کدام کاربر تعلق دارد. تمام ارزهای دیجیتال و کیف پول‌هایی که برای انجام تراکنش به ممو یا تگ نیاز داشته باشند، به وضوح آن را در صفحه ارسال اعلام می‌کنند. دقت کنید که اگر یک تراکنش به تگ نیاز داشته باشد و شما تگ را وارد نکنید، دارایی شما برای همیشه از دست می‌رود.

کدام ارزهای دیجیتال از تگ یا ممو استفاده می‌کنند؟

از میان تمام ارزهای دیجیتال موجود، تعدادی ارز دیجیتال از تگ یا ممو برای انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. در ادامه فهرست ارزهای دیجیتالی که در فرایند انجام تراکنش خود از تگ یا ممو استفاده می‌کنند آورده شده است.

• ارز دیجیتال ریپل (XRP): این ارز تگ دارد و تگ آن فقط شامل عدد می‌شود.
• ارز دیجیتال ایاس (EOS): این ارز ممو دارد و مموی آن فقط شامل عدد می‌شود.
• ارز دیجیتال بایننس (BNB): این ارز ممو دارد و مموی آن فقط شامل عدد می‌شود.
• ارز دیجیتال کازموس (ATOM): این ارز ممو دارد و مموی آن فقط شامل عدد می‌شود.
• ارز دیجیتال هدرا (HBAR): این ارز ممو دارد و مموی آن فقط شامل عدد می‌شود.
• ارز دیجیتال نم (XEM): این ارز تگ دارد و تگ آن فقط شامل عدد می‌شود.
• ارز دیجیتال مونرو (XMR): این ارز شناسه پرداخت دارد و شناسه پرداخت آن شامل عدد و حروف می‌شود.
• ارز دیجیتال الگوراند (ALGO): این ارز دیجیتال ممو دارد و مموی آن شامل عدد و حروف می‌شود.
• ارز دیجیتال استکس (STX): این ارز دیجیتال ممو دارد و مموی آن شامل عدد و حروف می‌شود.
• ارز دیجیتال استلار (XLM): این ارز دیجیتال ممو دارد و مموی آن شامل عدد و حروف می‌شود.

کدام صرافی‌های ارز دیجیتال از ممو یا تگ استفاده می‌کنند؟

تراکنش‌هایی که در بعضی صرافی‌ها انجام می‌شوند به ممو نیاز دارند و شما باید هنگام انجام تراکنش تگ یا مموی خود را وارد کنید؛ در غیر این صورت وجه شما گم می‌شود و از بین می‌رود. اولین و محبو‌ب‌ترین صرافی متمرکزی که از ممو استفاده می‌کند Binance است. بایننس برای انجام تراکنش‌ها به ممو نیاز دارد و از این طریق رمز ارزهای کاربران مختلف را تفکیک می‌کند.

یکی دیگر از صرافی‌هایی که از ممو استفاده می‌کند، Coinbase است. کوین بیس کاربران بسیار زیادی دارد و به همین دلیل برای انجام تراکنش‌ها به جای آدرس‌ شخصی، از ممو برای تراکنش‌ها استفاده می‌کند. سایر صرافی‌های متمرکزی که از ممو یا تگ استفاده می‌کنند، شامل کراکن و هوبی گلوبال هستند. کراکن و هوبی گلوبال هم دقیقا مثل بایننس و کوین بیس ممو را برای انجام تراکنش به کار می‌برند.

جمع بندی

ممو یا تگ آدرس نوعی کد شناسایی است که برخی از صرافی‌های متمرکز برای انجام تراکنش‌های ارز دیجیتال استفاده می‌کنند. دلیل نیاز به تگ یا ممو این است که اطلاعات تراکنش‌ها بر اساس یک رشته عدد یا حروف از یکدیگر مجزا می‌شوند و امکان جداسازی آن‌ها به وجود می‌آید.

ارزهای دیجیتال مختلفی از ممو استفاده می‌کنند اما علاوه بر ارزهای دیجیتال، برخی کیف پول‌های ارز دیجیتال هم از ممو یا تگ استفاده می‌کنند. نکته حائز اهمیت برای کاربران در استفاده از ارزهای دیجیتال و کیف پول‌ها این است که اگر ممو را وارد نکنید، دارایی شما برای همیشه گم می‌شود. آیا شما تابه حال از ممو استفاده کرده‌اید؟